#พี่มาร์คเฮดว้าก ตอนที่ 14

SOTUS เฮดว้ากคนเซียนปราบเด็กเกรียนขั้นเทพ

ตอนที่ 14 ไดอารี่ของเฮดว้าก

มันถือวิสาสะใส่ชุดผมโดยไม่ได้ขอตัวแบมแบมกับตัวผมก็เท่าๆกันแต่มันดูจะผอมกว่าแล้วผมชอบใส่เสื้อตัวใหญ่พอมันใส่เลยดูโคร่งไปเลย โคร่งจนเห็นร่องนมเลยมั้งเพราะที่ใส่คือเสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์

น่าล่อได้อีก...

ช่างเลือกชุดเนอะ

“ยืมใส่วันนึงนะพี่” ผมพยักหน้าไม่ได้ว่าอะไรมันก็ยิ้มกลับนั่งลงปลายเตียงเช็ดหัวให้แห้ง ยิ่งดูแล้วเหมือนมันยิ่งอ่อยยังไงไม่รู้แฮะ..

ผมไล่ความคิดตัวเองออกแล้วรีบดูแบบไม้ต่อ จนซักพักแบมแบมก็เรียกผมให้หันกลับไปมองมันอีกครั้ง

“เมื่อไหร่จะติวให้ผมอ่ะ เดี๋ยวก็ง่วงก่อนหรอก” มันว่าตาปรือๆ ผมก็เลยตัดใจจะติวให้มันจะได้จบๆแบบไม้อะไรก็ยังเลือกไม่ได้เพราะมันมีเยอะ ที่ไอ้แทฮยอนเสนอมาผมก็รับไว้ดูเฉยๆแต่ไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเอาเลยต้องเลือกเผื่อ

“ข้อไหนที่ทำไม่ได้” ผมลงไปนั่งข้างๆแบมแบม มันวิ่งไปหยิบสมุดในกระเป๋านั่งขัดสมาธิบนเตียงแล้วกางสมุดออก

“ถ้าให้ตอบจริงๆก็ทุกข้ออ่ะ” แวบนึ่งที่ผมหันไปมองมันแบบมึงพูดจริงอ่ะ

“แล้วมึงเข้าคณะนี้ได้ไงวะทำแก้โจทย์แคลไม่ได้เนี่ย”

“ป๊าใช้เงินยัด เฮ้ยพี่!ผมก็ไม่ได้อยากเข้าหรอกแต่ป๊าอยากให้เข้าไง โห่!อย่ามองแบบนั้นดิ่ ถึงไม่เก่งวิชาการแต่ภาคปฏิบัติผมทำได้นะครับบบ” แบมแบมโบกไม้โบกมือแก้ตัวใหญ่ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ที่มันใช้เงินยัดใต้โต๊ะ ไม่ไม่มีแค่มันหรอกที่ยัดเงินใต้โต๊ะไอ้แจ็คสันก็เคยทำมันเกือบไม่ผ่านแคลอิ้งนะครั้งนั้นถ้าพ่อมันไม่จัดการให้

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่” ผมก้มลงไปมองสมุดต่อ ไม่ได้รู้เลยว่าแบมแบมก็มองสมุดอยู่เหมือนกัน พอผมจะเงยหน้าอธิบายทำให้สายตาชนกับจมูกแบมแบมพอดี

มันคงจะรู้สึกว่าผมอยู่ใกล้เกินกว่าปกติถึงได้เงยหน้าขึ้นมามอง และเมื่อสายตาสบกับมันเหมือนกับว่าโดนชาร์ท ผมไม่ได้ทำตาล่อกแล่กเหมือนแบมแบมแต่กลับจ้องหน้ามันนิ่งๆแล้วไล่มาที่ริมฝีปาก

อยากจูบ..

ผมแค่คิดแต่ยังไม่ได้ทำ แต่เป็นแบมแบมที่เคลื่อนหน้าเข้ามาหาผมช้าๆแล้วกดจูบลงแผ่วเบา ถึงจะตกใจที่แบมแบมจูบก่อนแต่เมื่อโอกาสมาถึงก็ต้องรีบคว้า ผมเลื่อนมือไปจับท้ายทอยแบมแบมให้ตอบสนองตัวเอง

ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปสำรวจไล่เลียริมฝีปากเจ่อจนทั่ว ดูดคลึงปลายริมฝีปากช้าๆให้แบมแบมรู้สึกถึงความเอ็นดู เด็กนี่ก็ตอบสนองผมดีเหมือนกันเพราะมันก็มีประสบการณ์มาเยอะพอสมควร

ฝ่ามือหยาบกระด้างแบบผู้ชายบีบไหล่ผมแน่น ผมถึงปล่อยให้มันหายใจแต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละเดี๋ยวอารมณ์หมดก่อน เสื้อกล้ามตัวโคร่งไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับผมถ้าแบมแบมให้ความร่วมมือดีขนาดนี้

“อยากทำ..กับกูจริงๆหรอ” ผมพูดแล้วคลอเคลียที่ริมฝีปากล่างมัน แบมแบมถึงหยุดทุกอย่าง

“ไม่รู้ดิ่ แต่พี่..ให้ผมเถอะนะ” ว่าแล้วมันก็ถอดเสื้อผมออก ผมเลยจับมือมันไว้แล้วโบกหัวมันหนึ่งที

ป้าบ!

มันมองผมตาเขียวปั๊ดแล้วมุ่ยหน้าไม่พอใจ ถามว่าตบทำไม ก็ดูมันพูดเมื่อกี้ดิ่ พูดเหมือนมันยังฝันที่จะคว่ำผมอยู่อีก

“ตบไมง่ะ!!”

“มึงจะให้กูให้อะไรมึง?”

“ผมไม่รู้อ่ะ” มันตอบงึมงำ

“แน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้ กูถือว่ามึงเสนอเองกูจะทำให้” ปากผมบอกแบบเหมือนไม่แคร์แต่กรุณามองต่ำไปนิด ไอ้ลูกชายโคตรให้ความร่วมมือ

แบมแบมพยักหน้าน้อยๆผมจึงถอดเสื้อผ้าตัวเองออก มันหน่วงเหมือนกันนะที่ต่างฝ่ายต่างไม่ค่อยเต็มใจทำเท่าไหร่ หมายถึงผมแล้วก็แบมแบมนั่นแหละผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ว่าอะไร เหมือนแบมแบมจะอยากให้ผมทำแต่หน้ามันไม่มีความสุขเท่าไหร่

ให้ผมเคลมมันตอนที่มันขัดขืนยังดีกว่าอีก..

“อ๊ะ..” ปากบวมเผลอขึ้นตามแรงอารมณ์ ผมไม่สร้างรอยให้มันทะเลาะกับแฟนหรอกเพราะรู้สถานะตัวเองดีว่ามันไม่สมควร ถึงเมื่อก่อนจะไม่เคยสำนึกแต่ตอนนี้สำนึกไงว่าควรเห็นแก่หน้ายองจีบ้าง

แบมแบมมันก็นะปากก็บอกให้ผมเลิกยุ่งแต่มันเองที่เข้ามาหาตอนที่ผมจะตัดใจ มันจะรั้งไว้เพื่ออะไร หรืออยากจะเอาคำตอบอีกว่าผมคิดยังไงกับมัน?

ขนาดมันยังสับสนความรู้สึกตัวเอง ผมก็สับสนตัวเองเหมือนกันเมื่อก่อนผมก็แค่เล่นๆ แต่พอมันหายๆไปกับแฟนมันบ่อยๆ ยอมโดดรับน้องไปหาแฟนผมจี๊ดมากไม่รู้ว่าโกรธที่โดนหยามหน้าหรืออะไรกันแน่ ผมไม่อยากใช้คำว่าหึงเพราะผม..ยังสับสน

“อื้อ อ่า” แบมแบมกระเพื่อมหน้าอกขึ้นลงเมื่อผมครอบครองส่วนนั้นของมันเข้าปาก ผมจับขามันตั้งฉากขึ้นเพื่อที่จะได้ถนัดๆ ผมใส่ใจในการทำทุกอย่างเหมือนจะเล้าโลมให้มันคล้อยตามไปด้วยแต่ไม่ใช่แค่กับมันหรอกที่จะได้รับสิทธิแบบนี้หลายคนที่ผมนอนด้วยผมก็ใส่ใจฟันทั้งนั้น

นอกจากอารมณ์ไม่ดี อย่างเอ็มม่าที่ผมโมโหให้แบมแบมแล้วไปลงที่เธอผมยังรู้สึกผิดเลย

“พี่...มะ..มาร์ค! อ๊า!!” จังหวะที่แบมแบมใกล้จะถึงจุดหมายผมเร่งปากตัวเองพร้อมกับใช้มือชักที่โคนให้มันรีบปล่อย แบมแบมร้องครางอย่างพอใจเมื่อตัวเองได้ปลดปล่อย ขาที่ตั้งฉากเมื่อกี้ร่วงหล่นลงพื้นเตียงอย่างหมดแรง

ผมยันตัวเองออกแล้วนั่งแบะขา ไม่เชิงขัดสมาธิ แล้วใช้มือซ้ายยันเตียงมือขวาก็เริ่มจับลูกชายของตัวเอง ผมเบนสายตาไปที่แบมแบมไม่ยอมออกปากขอให้มันมาช่วยทำให้ แบมแบมปรอยตาขึ้นคลานเข่ามาหาผม

“เดี๋ยวทำให้” มันว่าแล้วจับลูกชายผมรูดขึ้นเบาๆแต่ผมกลับปัดมือมันออก

“ไม่ต้อง เดี๋ยวทำเอง” ผมจะตวัดขาลงจากเตียงแต่แบมแบมจับต้นขาผมไว้ก่อนและอารมณ์จังหวะนั้นครอบครองลูกชายผมไว้เต็มๆ ใจกล้าดี..

จะว่าไม่พอใจก็ไม่เชิง ผมใช้มือขวาเสยผมขึ้นอย่างหน่ายๆมองดูคนตัวเล็กกว่าที่กำลังเล่นกับลูกชายผมอยู่ข้างล่าง เทคนิคการใช้ลิ้นของแบมแบมถือว่าเยี่ยมมันดูดส่วนหัวเข้าออกช้าๆแต่หนักหน่วง ผมเองก็เผลอครางเหมือนกัน

“อ่า..เร็วอีก” ผมใช้มืออีกข้างยันเตียงอีกข้างก็ท้ายทอยแบมแบมออกแรงบีบเบาๆด้วยความกระสัน

“กู..อึก บอกให้ระ..เร็ว” ผมบอกเสียงสั่น แต่แบมแบมก็เหมือนจะยังไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้ผมเสร็จ มันก็พยายามรูดเข้าออกอย่างเร็วแต่อารมณ์มันตื่นๆที่เห็นผมขรึมๆ ผมไม่ใช่คนมีเซ็กส์ที่รุนแรงอะไรขนาดนั้นแต่จุดนี้ผมอยากเสร็จเร็วๆแต่มันกลับลีลา

ผมจึงล็อกท้ายทอยมันไว้แล้วสอบสะโพกเข้าออกอย่างเร็ว แบมแบมดันหน้าท้องแล้วจับขาผมแน่นแต่ผมไม่ยอมปล่อยหน่ำซ้ำยังเพิ่มแรงเข้าไปอีกตามอารมณ์ที่กำลังปะทุ แบมแบมใช้เล็บจิกเข้าที่หน้าท้องผมอย่างแรงจนผมรู้สึกแสบ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมหยุด

ผมออกแรงเพิ่มจนปล่อยออกมา ยังไม่ทันดึงออกจากแบมแบม ผมก็ฉีดอัดเข้าที่ปากเผลอกระเด็นไปฉีดที่หน้า ผมมองภาพนั้นอย่างรู้สึกผิดนิดๆที่ทำให้มันต้องมาทรมานเพราะผมอีกแล้ว

“แค่กๆ แค่กๆ” มันไอจนหน้าแดงแล้วนั่งตัวตรงมองผมแบบนอยส์ๆ หลังจากที่ปาดคราบน้ำรักออกจากหน้ามันก็ไม่ได้พูดอะไร ผมเห็นมันน้ำตาคลอยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิด

“กูขอโทษ” ผมรั้งมือมันไว้ในตอนที่มันจะก้าวลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ

“พี่รู้เปล่าว่าทำแบบนี้มันหมายความว่าไง ..ผมแม่งไม่คิดเลยว่ะว่าจะเจอกับตัวเอง” มันเริ่มพูดเสียงสั่น แผ่นหลังขาวเนียนสั่นเล็กน้อย



“ขอโทษ..” ผมบอกอย่างรู้สึกผิดจริงๆ



“แม่งคงเป็นเวรกรรมผมเองแหละว่ะที่เคยทำแบบนี้ ..ผมไม่ใช่อีตัวนะเว้ยพี่” ผมปล่อยมือมันแล้วหย่อนขาลงพื้น เบนสายตาไปที่โคมไฟผมรู้ว่ามันร้องไห้แต่ไม่อยากเห็น ถึงแม้จะแค่แผ่นหลังก็ตาม

“กูไม่เคยเห็นมึงเป็นอีตัว”

“อื้อ งั้นครั้งนี้ถือว่าผมจะไม่จำมันแล้วกันแม่งห่วยแตกทั้งพี่และผม” มันพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมมองคราบของมันที่เปรอะเต็มที่นอน แต่ของผมเปรอะเต็มตัวและหน้ามันเต็มไปหมด

มันห่วยแตกตั้งแต่แรกแล้วเพราะต่างฝ่ายต่างฝืน ยิ่งทำยิ่งเจ็บ ยิ่งออกมาแย่กว่าเดิม

เป็นการออรัลเซ็กส์ที่ห่วยแตกสิ้นดี..

ห่วยแตกจริงๆ

#พี่มาร์คเฮดว้าก

กลับไปอ่านต่อที่เด็กดีนะ ขี้เกียจแปะลิ้งค์ 55555555555555555555555555555

#พี่มาร์คเฮดว้าก ตอน12

SOTUS คนเซียนปราบเด็กเกรียนขั้นเทพ

ตอนที่ 12 สับสนกับเพศตัวเอง

ผมเกร็งหน้าท้องรู้สึกอึดอัดนิดหน่อยที่พี่มาร์คทำแบบนี้ แอบคิดนะว่ามันแปลกผมไม่ได้อยู่ในสถานะของคนควรงอนแล้วพี่มาร์คจะง้อไม่ง้อก็เรื่องของเขา ดวงตาคมส่อแววอารมณ์ต้องการชัดเจนผมเม้มปากอย่างห้ามไม่ได้

“เรื่องไหนที่งอนกูบอกมาทีละเรื่อง” พี่มาร์คนี่เก่งนะ เก่งเรื่องทำให้ผมใจเต้นได้ตลอด

“พี่ไปนอนกับพี่เอ็มม่า..” ผมพูดเสียงเบา

“ไปนอนก็จริง แล้วมึงรู้รึเปล่าว่ากูไปนอนกับเขากูนึกถึงมึงตลอด..” ผมหน้าร้อนผ่าวข้างแก้ม แล้วก้มหน้าซบกับไหล่กว้างกัดเบาๆที่หัวไหล่ พี่มาร์คก็เลื่อนมือต่ำลงบีบที่ก้นผมเบาๆผมไม่ได้ดีดตัวออกแต่ปล่อยเลยตามเลย

“กูคิดถึงของมึงตลอด คิดถึงสัมผัสมึง.. วันที่มึงหนีกูแล้วกูไม่ตามเพราะคิดว่ามึงคงอยากกลับไปหาแฟนมึง”

“พี่ทำให้ผมสับสนนะ” ผมพูดอู้อี้บนไหล่ แล้วระดมกัดเรื่อยๆด้วยความหมั่นเขี้ยวจนน้ำลายมันเยิ้มเลอะเสื้อนักศึกษาพี่มาร์ค

พี่มาร์คกระชับวงแขนแน่นขึ้นแล้วซุกหน้าลงกับซอกคอผม มือหนาก็บีบเค้นก้นผมอย่างเบามือเสื้อนักศึกษาผมถูกปลดออกจนมันร่วงหล่นลงกับพื้นผม จริงๆกฎของปีหนึ่งต้องใส่เสื้อกล้ามด้วยนะไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิงแต่ผมไม่

“ทำไมไม่ใส่เสื้อกล้าม?” พี่มาร์คบีบก้นผมเบาๆผละหน้าออกจากซอกคอแล้วถามผมเสียงเรียบ

“ร้อน” ผมตอบแล้วซุกหน้าลงกับไหล่ต่อ มือข้างที่ว่างผมก็กอดคอเขาเอาไว้

“น่าตี” พี่มาร์คไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้มาก เขาสูดดมอย่างกระหายทั้งๆที่เรายังเคลียร์กันไม่จบแต่ผมก็ยอมปล่อยให้พี่มันทำแบบนี้มีหลายอย่างที่ค้างคาใจแต่ผมยังไม่ได้ถาม

“อื่อ..” ผมครางในลำคออย่างพอใจเมื่อพี่มาร์คก้มกัดที่ยอดอกตัวเอง ผมใช้มือขยุ้มเส้นผมน้ำตาลอย่างหวาดเสียว

“ก..กลับไปทำที่คอนโดดีกว่ามั้ยพี่มาร์ค..” ผมพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นไหวพร้อมกับดันตัวเขาออกเพิ่งนึกได้ว่านี่เป็นมหาลัยอีกอย่างผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ถ้าจะมาทำอะไรในสถาบันตัวเอง

ผมเคยแฉพี่มาร์คที่ทำเรื่องแบบนี้ และตอนนี้ผมก็กำลังจะทำมัน.. ให้ตายสิ พี่มาร์คทำผมนิสัยเสียหลายอย่างเลยนะ

“ไม่เอา จะทำตรงนี้” พี่มาร์คยังดื้อเขาพลิกตัวผมให้พิงกับโต๊ะยาวแทนแล้วผลักผมนอนราบลง ผมเลยใช้แขนทั้งสองข้างดันตัวเองเอาไว้ผงกหัวส่งเรียกเตือนอีกที

“เป็นประธานนักศึกษาไม่ใช่หรือไง พี่จะมาทำอะไรในที่แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน” ผมพูดน้ำเสียงจริงจังพี่มาร์คถอนหายใจหนักแล้วก้มลงเก็บเสื้อนักศึกษาของผมโยนมาให้ผมใส่

“งั้นก็ไปนอนคอนโดกับกู” พี่มาร์คยืนค้ำเอวแล้วเดินไปหยิบของกลับบ้าน เอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะพี่มันก็รวบๆกองกันไว้แล้วยัดใส่กระเป๋าเป้อีกที ผมติดกระดุมเสร็จก็เดินตามพี่มาร์คออกไป

ระหว่างเดินไปที่รถไม่มีเสียงพูดอะไรกันเลย พี่มาร์คจับมือผมไม่ยอมปล่อยเหงื่อทื่อผมออกเยอะเพราะตื่นเต้น ผมยอมพี่มัน..ยอมให้พี่มันพาไปที่คอนโดแบบเต็มใจอีกครั้ง

พอมาถึงหน้าตึกก็เห็นเขารับน้องยังไม่เลิก พวกรุ่นพี่ที่ว้ากใส่ผมก่อนหน้านั้นก็มองมาทางนี้ซะด้วยผมเบือนหน้าหนีไม่อยากขอโทษรู้ว่าตัวเองผิดแต่พวกนั้นก็ผิดไม่ใช่รึไง

“เรื่องค่ายมึงคิดเสร็จแล้วเหรอถึงออกมาเนี่ย” พี่แจ็คสันเดินมาทักผมมองหน้าพี่เขานิดหน่อยแล้วเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ พอเห็นแบบนั้นพี่แจ็คสันก็ตั้งท่าเข้ามาจะหาเรื่องผมอีกแต่โดนพี่มาร์คกันไว้

“เปล่า กูจะกลับ”

“เออ หนีกลับก่อนตลอดเป็นประธานห่าอะไรวะให้พวกกูมาทำแทบทุกวันเสียงกูแทบไม่มีแล้วนะเว้ย” พี่แจ็คสันโวยวายเบาๆ

“ถ้ามึงพูดมากกูจะสั่งมึงทำโทษ กูฝากด้วยแล้วกัน” พี่มาร์คชี้หน้าเพื่อนตัวเองแล้วออกแรงดึงให้ผมตามพี่มันไปที่รถ เกิดความเงียบเข้ามาครอบงำเพราะพี่มาร์คไม่ได้ออกรถแต่นั่งเงียบเหมือนคนคิดอะไรอยู่ ผมเองก็คิด..

“ผมถามอย่างนึงได้ไหม..” ผมเว้นจังหวะในการพูดแล้วสูดอากาศหายใจเข้าปอดก่อนจะพูดต่อ “พี่ทำแบบนี้ทำไม”

“...”

“ผมน่ะมีแฟนแล้วนะ พี่ก็มี”

“แล้วไง กูก็บอกให้มึงไปเลิกกับแฟนมึงดิ่ทุกอย่างมันจะง่าย” ผมอ้าปากค้างกับคำพูดที่ดูเหมือนว่าทุกอย่างง่ายไปหมด

“ผมบอกไว้ตรงนี้เลยนะไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเลิกกับยองจี ยองจีไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วตอนนี้เราก็กลับมาคบกันเหมือนเดิม ถ้าพี่ต้องการแค่ร่างกายผมอยากเอาชนะผมมากนักผมให้ก็ได้ แต่ขอร้องเถอะขอครั้งนี้ครั้งสุดท้ายได้ไหม พี่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบให้เรื่องมันวุ่นวาย” ผมสารภาพออกไปจนหมดเปลือกพี่มาร์คน่ะดีแต่ทำให้ผมสับสนไม่ชัดเจน ผมก็ไม่รู้ความรู้สึกตัวเองผมแค่ไม่อยากให้เรื่องมันลามปามไปกันใหญ่ ก่อนหน้านี้ผมคบกับยองจีก็โอเคดีมันดูไม่วุ่นวาย

“ก่อนพูดน่ะคิดรึเปล่าว่ากูเจ็บ มึงพูดเหมือนแคร์เขา มึงเคยแคร์กูรึเปล่า!” พี่มาร์คตบพวงมาลัยรถแล้วหันมาตวาดใส่ผมเสียงดังคับรถ ผมตกใจแต่ก็ตีหน้านิ่งจ้องตากลับอย่างไม่ยอมแพ้

ให้มันรู้ไปเลย ใครหลบตาก่อนแพ้!!

เคลียร์วันนี้ให้มันจบๆ!!

“พี่พูดเหมือนจะจีบผม?”

“กูไม่ได้จีบมึง” เห็นไหมล่ะ พอถามตรงจุดพี่มาร์คก็ปฎิเสธผมเลยไม่รู้จะพูดยังไง

“งั้นปล่อยผมไปเหอะ รำคาญ” ผมพลั้งปากออกไปโดยไม่คิดรู้ตัวอีกที ไอ้ห่ากูพูดไปได้ไงอารมณ์โมโหล้วนๆ

“...”

ความเงียบเข้ามาปกคลุม พี่มาร์คไม่มองหน้าผมเลยซักนิดผมก็ไม่ได้พูดอะไร อึดอัดก็อึดอัดแต่ทำอะไรไม่ได้ จนกระทั่งที่มาร์คยอมหันหน้ามาคุยกับผม

“ถ้ารำคาญกูมากก็ลงไป”

ปัง!!

ทันทีที่พี่มาร์คพูดจบผมรีบดันตัวเองออกจากรถคันนั้น ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้สักหน่อยแต่พี่มาร์คนั่นแหละ พี่มาร์คเป็นคนทำ ผมลงจากรถมาได้แป๊บเดียวพี่มาร์คก็บึ่งรถออกไปทันที ผมยืนมึนอยู่ที่เดิมไม่รู้จะไปทางไหนเลยตัดสินใจกลับหอ

:: MARK PART ::

ผมไล่แบมแบมลงจากรถตัวเองแล้วขับออกมาด้วยอารมณ์โกรธ ผมไม่คิดว่าเด็กมันจะลงไปจริงๆ บางทีผมก็แค่พูดออกไปลอยๆไม่ได้อยากให้มันลงไปซักหน่อย

ผมเคยพูดเหรอว่าจะจีบมัน? ก็ไม่ ผมไม่ชอบให้ใครมาจี้จุดแบบนี้มันดูเสียหน้า ยอมรับว่าผมหยอดมันบ่อยจนมันสับสน มันไม่สนุกด้วยผมก็ไม่สนุกแต่ทำไมต้องบอกว่าผมจีบผมด้วยล่ะ ต้องบอกด้วยเหรอ การกระทำมันสำคัญกว่านะ

“เอ็มม่า! เปิดประตู” ผมเคาะประตูห้องเอ็มม่าเสียงดัง ผมมาหาเธอโดยไม่ได้นัดล่วงหน้าแต่คาดว่าเธอคงอยู่

“มีอะไรคะ” เอ็มม่าเดินออกมาชุดนักศึกชุดเดิมเหมือนว่าเพิ่งกลับจากเรียนมาหมาดๆ ผมแทรกตัวเข้าไปในห้องแล้วเดินไปนั่งบนโซฟายาว เอ็มม่าเดินตามมานั่งข้างๆด้วย

“มาร์คเป็นอะไร?”

“ทำให้ผมหายโมโหที” ผมไม่ได้ตวาดเธอแต่เอ็มม่าดูตกใจที่ผมพูดแบบนี้ ทุกครั้งที่มีอะไรกันผมจะไม่เป็นแบบนี้เลย ผมอยากก็จัดการแต่ครั้งนี้ผมไม่ได้อยากแต่ผมอยากระงับอารมณ์โมโห นึกถึงหน้าเด็กคนนั้นทีไรก็หงุดหงิดทุกที

เอ็มม่าเป็นผู้หญิงที่สวยผ่านมือคนมาเยอะแม้กระทั่งกับแบมแบม.. ทุกครั้งที่มีอะไรกันผมก็ต้องป้องกันผมไม่พลาดเรื่องแบบนี้หรอก ใบหน้าสวยเข้ามาคลอเคลียที่ต้นคอบรรจงจูบซับให้ผมรู้สึกตามไปด้วย

ตอนนี้ผมหงุดหงิด ผมยอมรับว่าตัวเองกำลังพาล มันผิดตรงไหนที่ผมอยากให้แบมแบมเลิกกับแฟน มันผิดตรงไหนกัน

ผมหลับตาลงเอนตัวพิงกับพนักโซฟาผ่อนตามสบาย เอ็มม่าเลื่อนตัวลงไปอยู่ข้างล่างคุกเข่าลงก่อนจะปลดกางเกงผมออกถกให้มันต่ำลงมาถึงหัวเข่า

ลิ้นร้อนไล่เลียส่วนปลายหัวราวกับไอกรีมรสโปรด ผมใช้มือที่ว่างจับไหล่เอ็มม่าด้วยความกระสัน เอ็มม่ายังคงครอบครองของผมอย่างต่อเนื่องปากเล็กทำงานได้ดีตามคาดมีเซ็กส์กับเอ็มม่าผมไม่เคยผิดหวัง

มือเล็กจับโคนแล้วชักเบาๆทั้งปากก็อมส่วนนั้นไปด้วย แน่นอนว่าเธอครอบครองของผมไม่มิดแต่เธอทำได้ดี แต่ก่อนที่ผมจะปลดปล่อยผมก็บอกให้เธอหยุด ผมไม่ชอบแตกคาปากใครเลยเอาจริงๆ

ผมดึงเอ็มม่าให้ขึ้นมานั่งบนโซฟาแทนแล้วสลับกับผมที่ลงไปนั่งข้างล่าง เอ็มม่าใส่กระโปร่งสั้นง่ายต่อการถอดผมคุกเข่าแล้วดึงกระโปร่งลงจนตกมาอยู่ที่ข้อเท้า เอ็มม่าดูจะรู้งานเธอเห็นผมถอดกระโปรงเธอออกเธอก็เลยจัดการกับกางเกงในตัวจิ๋ว ผมแหวกขาเรียวแยกออกจากกันก้มลงบนกลีบเนื้อ

ผมไล่เลียอย่างรู้จุด ผมรู้ว่าตรงไหนที่ทำให้ผู้หญิงรู้สึกดี ผมทั้งใช้ลิ้นบางทีก็ใช้นิ้วตัวเองกดและสั่นไปมาจนเอ็มม่ากระสันบิดตัวด้วยความเสียว

“อา ..มาร์ค” ผมเร่งจังหวะลิ้นพลางสอดนิ้วกลางเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่ม เอ็มม่าเกร็งหน้าท้องอย่างเห็นได้ชัดเราไม่ได้มีอะไรกันบ่อยถ้าไม่ได้ล่าสุดที่ผมมาค้างกับเอ็มม่าน่ะนะ

ผมสอดนิ้วทั้งสามเข้าไปหมุนควงภายในให้ขยายพอสำหรับการรองรับสิ่งนั้นของผมอย่างน้อยก็ไม่น่าจะทำให้เอ็มม่าเจ็บเท่าไหร่

เมื่อเห็นว่ามันน่าจะพอสำหรับการเบิกทางครั้งนี้ผมก็ยืดตัวขึ้นแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกให้หมดเอ็มม่าก็จัดการเสื้อผ้าของตัวเองทิ้ง ผมเตะกางเกงนักศึกษาให้ไกลออกไป

ผมดันเอ็มม่านอนราบกับโซฟาอีกครั้งก่อนจะขึ้นคร่อม ชักแก่นกายให้เตรียมความพร้อมสำหรับตอนนี้ มืออีกข้างก็ขยำหน้าอกอวบอิ่มที่ล้นมือ ผมสอดแขนเข้าที่ข้อพับแล้วแทรกตัวตนของตัวเองเข้าไปจนสุดความยาวเอ็มม่าดันหน้าท้องผมไว้เป็นเชิงว่าอย่าเพิ่งขยับ

ผมปล่อยให้เธอนอนรวยรินไม่นานก็เริ่มขยับ ถอนตัวออกแล้วกระแทกเข้าไปใหม่ผมกระชับสะโพกเอ็มม่าให้มั่นคงแล้วกดตัวเองให้ลงไปหนักๆหลายๆที

“อ๊า! อี๊..มาร์ค!!” เอ็มม่าร้องลั่นเมื่อผมกดลงโดนจุดเสียว ผมเผลอพาลลงกับเอ็มม่าทั้งหมด ไอ้เด็กแบมแบมมันมีสิทธิอะไรมาบอกว่าผมกำลังจีบมันกัน..

“อ้า..อา..มะ..อ่ะ มาร์ค” มันมีสิทธิอะไรที่คิดว่าผมชอบมัน ผมไม่ได้จีบมันซักหน่อย..ทำไมต้องถามเหตุผลให้มากความด้วยล่ะ

“อะ..ฮ๊า! มาร์ค..” ผมมัวแต่คิดเรื่องแบมแบมก้มลงมามองเอ็มม่าอีกทีเธอก็นอนระทวยจ้องผมอย่างหวานเยิ้ม มือบางจับข้อมือผมให้ไปสัมผัสกับหน้าอกอวบอิ่มอีกครั้ง

ผมก็บีบเค้นด้วยความมันส์มืออดคิดถึงแบมแบมไม่ได้ หน้าอกเอ็มม่านุ่มมือกว่าหน้าอกแบนเรียบของเด็กนั่นตั้งมากมาย ทำไมผมถึงไปติดใจของแบบนั้นกันได้ล่ะ

เอ็มม่าครางอย่างต่อเนื่องผมก้มลงดูดยอดอกสีชมพูตวัดลิ้นเลียจนมันเกิดเสียง ช่วงล่างยังขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่องเป็นจังหวะ จนน้ำรักมันกำลังดันตัวเองออกมาผมก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

“ม..มาร์ค!! ฮื้ออ อ๊า!” เอ็มม่าหวีดร้องเสียงเมื่อเห้นว่าผมรุกหนักกว่าเดิมจนเธอผวาจะกอดแต่ผมไม่สนใจแถมยังกระชับสะโพกให้รองรับอารมณ์ของผมจนมันจะแตกในให้ได้

ผมดึงลูกชายของตัวเองออกมาแล้วจับมันมารีดน้ำบนหน้าท้องเอ็มม่า ครั้งนี้ผมไม่ได้สวมถุงยางแต่ผมก็ไม่ยอมปล่อยในให้อันตรายหรอก เอ็มม่าก็คงจะไม่ชอบใจที่ผมจะปล่อยในเธอมองการกระทำผมซักพักแล้วยิ้มออกมา

“สบายใจหรือยัง..” เสียงเอ็มม่าติดหอบนิดหน่อยเพราะกิจกรรมที่เพิ่งจบไปเมื่อครู่ ความรู้สึกผิดตีตื้นเข้ามา ผมมองร่างกายเอ็มม่าที่ติดสั่นเล็กน้อยขาเรียวตั้งฉากแถมยังสั่นนิดๆ เมื่อกี้ผมไม่รู้เลยว่าตัวเองรุนแรงกับเอ็มม่ามากกว่าครั้งก่อนๆ

แต่เป็นแบบนี้ เอ็มม่าก็ยังยิ้มให้ผม..

“ยังไม่สบายใจเหรอ เล่าให้เอ็มม่าฟังได้ไหม” เอ็มม่าพยายามหยัดกายขึ้นผมเดินไปหยิบเสื้อผ้าให้เอ็มม่าใส่ เธอรับมาแล้วใส่แบบลวกๆ

ผมใส่เสื้อผ้าแล้วหยิบบุหรี่ที่ติดมาด้วยในกระเป๋ากางเกง นานแล้วที่ผมไม่ได้สูบตอนมัธยมปลายผมสูบจัดจนพ่อบอกให้เลิกผมพยายามอยู่นานโดยการเคี้ยวหมากฝรั่งแทน จนตอนนี้ผมเลิกสูบแต่ก็ยังพกติดตัวตลอด ผมจะสูบเฉพาะเวลาเครียดจัด

ในกลุ่มผมมันก็สูบกันทุกคนแต่มีแจบอมที่มันสูบจัด สูบจนพวกผมห้ามไม่ฟังมันพยายามจะเลิกแต่ก็เลิกไม่ได้ มันอยากบุหรี่มากวันหนึ่งก็สูบไปหลายตัวถ้าเดินใกล้มันผมจะได้กลิ่นบุหรี่จากตัวมันตลอด

“มาร์ค..ลองมองเอ็มม่าแบบเพื่อนสิ่ ไม่ต้องมองแบบคู่นอนถ้ามาร์คไม่สบายใจบอกเอ็มม่าได้นะ” เอ็มม่ายังพูดต่อ ผมก็อัดสารนิโคตินเข้าปอดอย่างหนักๆแล้วพ่นออกมา จากหนึ่งมวนเป็นสองมวนจากสองก็กลายเป็นสาม เอ็มม่าไม่ได้ห้ามแต่มองผมด้วยคำถามมากมาย

เธอถามผมตลอดแต่ผมก็ไม่ได้ตอบเธอซักประโยคเหมือนกัน ผมยังไงก็เป็นผม ผมรู้ตัวว่ากำลังพาลแต่ไม่อยากลงกับเอ็มม่าอีก เลยหันมาสูบบุหรี่พลางนึกถึงไอ้ตัวการที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้

ป่านนี้คงจะนอนหลับฝันดีไปแล้วมั้งที่ผมเลิกยุ่งกับมันน่ะ

#พี่มาร์คเฮดว้าก

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบตอนนี้อ่ะ สงสารเอ็มม่ามากๆโดนพี่มาร์คกดขี่ข่มเหงก็ยังอยู่ข้างพี่มาร์ค นี่ไม่ใช่ ncของมาร์คแบมนะคะ แต่เป้นของ #มาร์คม่า #มาร์คเอ็ม